کوبودو جوتسو

سال ۱۴۴۷ ژاپن یک قوم متحد نبود جمعیت ژاپن به گروه های مختلف تقسیم می شد که مالکان زمینها ، فرماندهان شکست خورده از جنگهای داخلی وثروتمندان سود جویی که تشنه قدرت بودند رهبری این گروه را بر عهده داشتند. در چنین جنگ و ستیز مداوم بود که هنر « کوبودوجوتسو » به جوانان آموخته می شد.

هنر کوبودوجوتسو در آن زمان در جنگلها وفضاهای آزاد به علاقه مندان آموزش داده داده می شد و استادان این هنر آن را در سینه محفوظ داشته وبه نسلهای بعدی انتقال می دادند.

سلاح ها وابزار رزمی این روش،اسامی وشکلهای مختلف خاص خود را دارند ولی در دو چیز با هم مشترک هستند

* دفاع « اوکه » *حمله « تسوکی »

در بکارگیری سلاح های رزمی،تکنیکهای بیشماری وجود دارد که هنر جو با گذشت زمان «سوگی» و تمرین و ممارست می تواند به کمالی از این هنر برسد که از تمامی سلاح ها استفاده مطلوب را ببرد.در قرن حاضر سلاح های سنتی شکل تازه ای پیدا کرده اند ودر بین افکار عمومی کار با سلاح به معنی نمایش مهارت هاست.ولی در نبنجوتسو جدا از نمایش تکنیک ها منحصر به فرد واجرای فنون زیبا هدف دیگری دنبال می شود و آن اعتقاد به این مطلب است که سلاح و ابزار عضوی از بدن است و وباید روحی در آن بیدار شود تا هنر به کمال برسد.

حفظ و آرامش ،برخورداری از وقار،داشتن تعادل و خلق حرکتهای انفجاری به انسان عظمت و به تکنیک که نمایش می دهد شکوهی خاص می بخشد در فنون سلاح در نینجوتسو از روش «نرمی و سفتی» استفاده می شود.

تعادل موهبتی بزرگ واساس قانونمندی حاکم بر رزم انفرادی است چرا که مقصود همه سبکها هنر های رزمی اصیل وارستگی وتعالی روح است نتیجتا هوشیاری از هدف های خیلی مهمی در تمرینات کوبودوجوتسو نینجا به شمار می آید.

در این قسمت به تفکیک وتسریع این سلاح ها می پردازیم وبه زیر مجموعه انها اشاره می کنیم ولی در مورد تاریخچه ویا نوع کاربرد های سلاح ها داده نمی شود چون توضیح در مورد این سلاح ها هرکدام یک کتاب مجزا لازم دارد.

چوب:

۱-ماربو (چوب گرد) ۲-کالبو(چوب چهار گوش) ۳-هاگالو (چوب هشت گوش)

۴-تاکابو(چوب بامبو) ۵-روکالو(چوب شش گوش) ۶-بو کای(پارو بلند ومحکم)

تکنیکهای چوب با فاصله های مختلف در برابر حریف قابل اجراست. در زمان اجرای فنون چوب مهمترین ضربات برشی،پرتابی و پیچاندنی باید به مانند دستها و پاهای ما وارد عمل شود اگر غیر این باشد رسالت فن ازبین می رود.

نانچیکو:

۱-نانچیکو (دو فک) ۲-سان چیکو (سه فک بلند) ۳-یوچیکو (۵ فک کوتاه)

۴-بوچیکو (چوب بلند ویک فک کوتاه)

نانچیکو سلاحی کوچک ولی بسیار موثر در رزم انفرادی با قدرت تخریب با ور نکردنی و بسیار انعطاف پذیر در طول تمرین هنر جویان نینجوتسو است این سلاح در گوشه ای از بدن جاساز می شود تا هنر جویان به این سلاح نزدیکتر باشند و آن را عضوی از بدن خویش احساس کنند.

کوری ساری:

۱-تونفا ۲-ساری کاما ۳-کاما ۴-نونته ساری

این سلاح ها انحصاری برای هنر جویان نینجا ساخته شده است تا بتوانند در شرایت مختلف از آنها استفاده کننده برای مثال این سلاح ها برای ضربه زدن، کندن زمین بالا رفتن،قطع کردن و اوکه «دفاع کردن» کاربرد فراوانی دارد.البته هر نوع سلاح خود شامل زیر مجموعه ای از سلاحها است که اکثرا به صورت سلیقه ای و دست ساز تولید می شود.

شوریکن:

۱-شاکن شوریکن(تیغه های فراوان)

۲-تانته بو شوریکن(چاقو باریک برای پرتاب)

شوریکن یکی از کوچک ومخرب در میان سلاح ها به شمار می رود که به راحتی قابل حمل است و از فاصله زیاد می توان آن را به طرف حریف پرتاب کرد.

در قدیم تیغه های این سلاح را به زهرهای مهلک آغشته می کردند تا از طریق زخمی کردن بدن حریف او را از بین ببرد.

«شوریکن،سلاح اختصاصی نینجا ها و متخصص نینجوتسو است»

نظرات شما عزیزان:

حسام توسلیان